Ik heb duizenden verhalen En een overvolle rugzak Een paar bewaarde tranen weemoed in het zijvak Ik zou uren kunnen praten Van de klappen die ik ving Maar elke deur die ik gedicht heb Gaf een splinternieuwe opening
Grote dromen maakten plaats Voor een momentje op een dag Voor het warm van een zonnestraal De schoonheid van een glimlach De diepte van een goed gesprek Een vriendschap voor het leven De steun van een paar woorden Die ik voor jou heb geschreven
Naarmate dat ik ouder word Ben ik bewust geraakt Van al die kleine dingen Dat wat mij gelukkig maakt er is zoveel te beleven Elke dag biedt nieuwe kansen Het is de symfonie des levens En ik blijf nog even dansen
Ik dans nu langs mijn nieuwe pad s’avonds, midden op het plein Ik voel bewust die energie Van eindelijk mijzelf zijn Weet je vriend, ik snap het nu Ik had dat dal dus nodig Hou vast aan wat er echt toe doet Laat los wat overbodig
ergens aan de horizon Ver voorbij die rechte lijn Ver voorbij wat is geweest De weemoed en oprechte pijn Ergens aan die horizon Daar liggen zaken van het hart Een stukje van jouw nieuwe ik Een nieuwe kans, een nieuwe start
We struinen door de branding We dansen elke nacht voorbij Een rugzak aan ervaringen Weegt zwaarder dan een schone lei De zucht van een vervlogen lach De tranen die we lieten Ze leerden ons in dit moment Om te genieten...
Bjorn Dichterbij