Ik: Dag God
God: Dag lieve mens
Ik: Ik kan niet meer.
God: Waarom?
Ik: Het leven wordt steeds harder.
God: Dan moet jij wat zachter worden.
Ik: Hè?
God: Kijk, het zit zo:
glas is hard maar het kan in duizend stukjes vallen als het breekt
een stuk rots is hard maar hij kan heel gemakkelijk met een drilboor splijten
goud is hard maar een laaiend vuur kan het doen smelten
wees toch niet zo hard dat je zo gemakkelijk breekt
wees zacht zoals natte klei in de handen van de pottenbakker
wees zacht zoals rivierwater in de zomer
wees zacht zoals een bries die zachtjes door een rij dennen blaast
al deze dingen leven verder wat er ook gebeurt
ze houden het vol omdat ze hun leven niet met harde materialen hebben gebouwd
wees zacht voor andere mensen
breek hen niet met jouw woorden laat hun woorden jou niet breken
wees zacht voor jezelf je hart lijkt eerder op katoen dan op ijzer
het is met een reden dat jouw hart met de zachtste materialen is omwikkeld
hoe zachter je wordt hoe méér je begrijpt hoe kostbaar alle leven is
wees liever katoen dan beton
liefde is geen koud graniet liefde is vormeloos
liefde is als het water van de oceaan dat zachtjes tussen je tenen sijpelt
in een wereld waar de hardheid van diamanten de waarde bepaalt
word zelf niet zo
word zo zacht dat niets je kan breken.
Origineel van:
John Roedel
Bron Natasja Billijon
Comments