Rust is zo'n mooi woord. Het ontbreekt ons in de westerse wereld aan niets behalve aan rust.
Rust is onze innerlijke schat. Rust heelt, verzorgt en brengt ons terug naar wie we werkelijk zijn. Opdat we in alle stilte van ons hart kunnen voelen dat we onderdeel zijn van een groter geheel... Rust vinden is heel simpel. Breng je aandacht naar je horloge of een klok en volg de wijzers. Laat je door niets afleiden anders dan het rustige getik. Voel hoe je denken tot rust komt, je hart weer kan ademen en dan..., dan is er niets anders dan wellicht te luisteren naar een stil gebed vanuit je ziel. Als je wilt kun je dan heel bewust om je heen kijken,met aandacht en rust. Als het goed is, voel je dat je omringd wordt door de intelligentie van het leven. De wijsheid die bomen laat groeien, struiken laat bloeien en harten heelt. Vanuit deze rust vraag je aan het leven om je te helpen bij dat wat je moeilijk vindt. En dan ? Dan vraag je of het licht van wijsheid je moge bijstaan bij wat je te doen hebt, vanuit de bereidheid om je innerlijke ritme te vertragen zodat de kracht van creatie jou als instrument kan gebruiken. Zo schrijven schrijvers, schilderen kunstenaars, bedenken uitvinders hun uitvindingen en verbazen zij zichzelf over hun creaties. Het voelt alsof ze plaats hebben gemaakt in hun leven voor iets wat ze niet kunnen benoemen maar wel ervaren. Alsof ze toeschouwer van hun eigen leven zijn geworden omdat de tijd in hen is vertraagd en zij de klank van hun eigen ziel innerlijk hebben kunnen horen.
Uit: The Wizard. Het geheim van wonderen. Patty Harpenau