“Ik ben zo moe" zei de mannelijke energievorm. "Moe van het vechten, moe van het altijd maar sterk zijn, moe van... Moe van het moe zijn."
"Ik ben zo bang" zei de vrouwelijke energievorm, "bang om te vertrouwen, bang om los te laten, zo bang voor het steeds maar bang zijn."
Ze keken elkaar aan en besloten om samen hand in hand elkaar te gaan dragen. Daar waar de vermoeidheid in de mannelijke energie zich bevond, nam de vrouwelijke energie het over en zei liefdevol: "stop maar met sterk zijn, ik ga je helpen om die emoties te transformeren, laat ze maar gaan zodat ik ze opvang en mijn licht erop ga schijnen, daar ben ik namelijk erg goed in."
Daar waar de angst in de vrouwelijke energie zich bevond, nam de mannelijke energie het over en zei vol kracht: "ik draag jou daar waar jij nog angst voelt, laat maar los en vertrouw op mijn kracht. Ik zal mijn licht schijnen op de plekken waar nog angst leeft."
Zo droegen ze elkaar vol liefde en zo kwamen ze erachter dat delen helen is.
De mannelijke energie mocht meer van die vrouwelijke energie tot zich nemen en de vrouwelijke energie ontving meer mannelijke energie. Samen gingen ze op zoek naar de balans tussen geven en nemen. Licht en donker, ego en hart.
"Wauw dit voelt zoveel fijner en wat was het al die tijd dichtbij." "Ik wist niet dat je juist zoveel verdriet verborg achter die boosheid" zei ze. "En ik wist niet dat je juist zo bang was voor je eigen kracht" zei hij. Laten we samen sterk en krachtig dit verdriet verwerken, zodat onze energie nog meer samensmelt en licht verspreid in onszelf en daardoor om ons heen. Yin en yang, werken het allermooiste wanneer ze samenwerken.
"Dankjewel voor je onvoorwaardelijke liefde" lieten ze elkaar erg sterk voelen en wat fijn dat we deze twee waardevolle energieën allemaal in ons dragen.
Allemaal ontstaan vanuit die twee cellen, vanuit een mannelijke en vrouwelijke vorm. Samengesmolten en voor altijd samen in één lichaam.
Bron onbekend
Comments